آداب و رسوم    2

در ادامه ی شروه سرایی باید گفت :

« در بوشهر و دشتی و دشتستان و خوزستان ، شروه سرایی را فایز خوانی نیز می گویند تا جایی که اگر از کسی که ترانه های مفتون ، باکی ، نادم یا بابا طاهر را با آهنگ شروه می خواند ، بپرسند چه می خوانی ؟ خواهد گفت  فایز را می خوانم ... »

شروه سرایی در جنوب ایران  . علی باباچاهی . صفحه ی 41 . به نقل از شعر دشتی و دشتستان صفحه ی 8

2- معامله ی خطّه و در :

نوعی معامله بود که طرفین معامله در محل معامله پول  یا جنس را می گرفتند و معامله تمام می شد وهنگامی که از آن محدوده ی مکانی دور می شدند ،  هیچ کدام از طرفین ، هیچ گونه مسئولیتی در قبال جنس ها نداشتند  و معامله تمام می شد .

3- یکی دشنام است :

مردم یکی را  در برخی موارد « دشون » ( دشنام ) می دانستند . این موارد در باره ی یک استکان چای ، بیشتر از سایر چیزها صدق می کرد . ضمن این که در مورد شربت ، فرق داشت و شربت را فقط در حد یک لیوان جایز می دانستند . ماجرا از اینجا آغاز می شد که وقتی کسی به دیدن دوستی می رفت . میزبان برای مهمان چای می ریخت و به او می داد . هنگامی که میزبان چای دوم را می ریخت ولی مهمان نمی خواست ، میزبان به او می گفت ، چای ، یکی دشون است . باید دومی را هم بخوری .

4- ازدواج به ترتیب :

فرزندان یک خانواده به ترتیب ازدواج می کردند . البته در این رابطه ، دختر با دختر و پسر با پسر محاسبه می شد . برای مثال اگر فرزند دوم خانواده ای آمادگی ازدواج داشت ، تا زمانی که فرزند اول ازدواج نمی کرد ، فرزند دوم حق ازدواج نداشت .