مديريت محترم سايت بنارانه گرچه مطلب زير به موضوع شما ارتباطي نداشته باشد ولي از وبلاگ خودم هديه کردم به شما دوستدار شما

احمد روزبه
يکي بود يکي نبود زير گنبد کبود پيرزني نشسته بود. در روزگاران قديم (يادش بخير)نه ماشيني بود که بوقش گوشت راکر کند ونه دوربيني بود که فلاشش چشمت راکور کند ونه ارگي بود که صدايش تادور دستها کودکي رااز خواب خوش بيدار کند .ني هنباني بود وتمبکي .(وچه باصداي دلنشيني)وقتي پسري دختري را براي خود انتخاب ميکرد(نه به گردش ميرفتند ونه تنها ميشدندونه آنطور که بايد وشايد همديگر راميديدندنه حرفي از ساختمان وماشين ووسايل انچناني بود.. اي يادش بخير) خلاصه پدر ومادرها وقوم خويشان جمع ميشدند وصحبتي وذکر رواتي بريدن شيربها وپايان کار. قرار عروسي که فراميرسيدتمام اهل ولات دعوت ميشدند.مراسم بانيهنبان شروع ميگرديد سپس خانواده عروس براي اوردن عروس بهخانه عروس رفته وبا پوشانيدن لباسهاي رنگي وچادر سفيد وگذاشتن گل انداز روي سر عروس اورا سوار براسب نموده وبه خانه داماد اورده مهمانان با ذکر صلوات به عروس خير مقدم گفته وپس از پايکوبي وچوب بازي شامي خورده وانوقت داماد راروي دست بلند کرده وروي چوبي که به منزله صندلي بود گذاشته وانوقت سلموني روستا با وسايل خود شروع به سروريش تراشيدن دوماد مينمود مهمانان همهرکس به توان خود مبلغي پول در لنگي که به همين منظور به دور داماد پيچيده بود ويکطرفش راسلماني گرفته بود ميريختند .بعضا نيز درهمين راستا به رقابت ميپرداختند که مقرون صرفه سلموني بود.بعداز اتمام عروسي هرکس به خانه خودرفته وفرداي انروز جهت ديدن داماد وخوردن حلواکهبا ارد وشکر وروغن توسط مادر عروس ودواد تهيه شده بود از مهمانان پذيرائي ميکردند. اما حالا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

جناب غلامي عزيز باسلام وعرض ادب بنظر بنده احتمالابنه اناري بوده وبه همين دليل بنار ناميده شده

احمد روزبه